De persoonlijke groei van aiossen en stafleden na een coachtraject blijft mijn grootste inspiratie om me continu in te zetten voor de Challenge & Support-beweging. Ongeveer vijf jaar geleden zijn we deze beweging gestart met de Challenge & Support-pilot. En nu delen deelnemers van het programma openlijk hun verhaal. Ze vertellen hoe belangrijk professionele persoonlijke ontwikkeling is voor zichzelf, voor de cultuur in het team en voor de patiënten. Ze bevestigen dat de menselijke factor belangrijk is voor een betere kwaliteit van zorg.
Een medisch specialist die meedoet aan ons programma omschreef het als: “De zorg innoveert op techniek en efficiency, en digital health heeft een vlucht genomen. Maar om alle innovatie bij de patiënt te krijgen, zijn de human factors essentieel!”
Dit deed mij denken aan een blog uit 2019 van Ian Leistikow. Hij schrijft hierin over drie stadia van veiligheidsverbetering. Het eerste stadium is dat van kennis en technologie. Vervolgens gaat het om monitoring in de vorm van richtlijnen, checklists en voorschriften. Daarna is de tijd rijp voor het optimaliseren van onze waarden, cultuur en gedrag. Een stadium waar we wat mij betreft midden in zitten.
Wij artsen hebben het mooiste vak van de wereld: zorgen voor de ander in kwetsbare omstandigheden. We zijn tot op het bot gemotiveerde, hoogopgeleide en hardwerkende professionals. Continu leren we van ervaringen van andere artsen en wetenschappelijke ontwikkelingen over de hele wereld. Maar delen we ook optimaal onze kwetsbaarheden en waarden met elkaar? Hebben we oog voor de impact van onderlinge communicatie en klimaat op de kwaliteit van zorg? De saamhorigheid en gedeelde verantwoordelijkheid van een team van artsen is uniek. Tegelijkertijd kan deze beklemmend en gesloten zijn, en is er niet altijd ruimte voor reflectie. Juist reflectie is belangrijk voor ontwikkeling van onszelf, voor het team én daarmee voor de kwaliteit van zorg.
Wat nu als de cultuur binnen teams wel onderwerp van gesprek wordt in het gezamenlijke doel van optimale zorg?
René Gude, filosoof en Denker des Vaderlands - ik heb hem vaker aangehaald - zei in zijn laatste interview: ‘Ik heb te vaak gedacht dat ik het zelf moest uitzoeken.’ Hoe sterk zou het zijn als wij medische professionals ook te rade durven gaan bij anderen? Om onszelf en ook ons team nog beter leren kennen; eerlijk en authentiek? Dat we door onze eigen reflectie ook het reflectief vermogen van het hele team om ons heen verbeteren. Zodat we samen de beste zorg kunnen vormgeven en ervoor kunnen zorgen dat de ontwikkelingen op allerlei gebieden ook echt bij de patiënt terechtkomen. Een mooie challenge!
Anne de Pagter is initiator van Challenge & Support en kinderhematoloog in Erasmus MC-Sophia en LUMC. Met onregelmatige regelmaat schrijft ze blogs over ontwikkelingsgerichte coaching voor www.challengesupport.nu.
Illustratie: Bart Mijnster
