Onderzoek naar effectiviteit van coaching
Het Challenge & Support-pilotprogramma bij de afdeling kindergeneeskunde van het ErasmusMC-Sophia en LUMC-WAKZ is een prachtige basis geweest voor gedegen wetenschappelijk onderzoek naar de effectiviteit van coaching. In samenwerking met een onderzoeksteam van de Universiteit van Amsterdam is het onderzoek uitgevoerd. Hierdoor is de onafhankelijkheid en vertrouwelijkheid van de gegevens extra geborgd.
Medisch professionals hebben over het algemeen een beroep met hoge werkeisen: hoge werkdruk, veeleisende en emotionele patiëntencontacten en grote verantwoordelijkheid. Ondanks een hoge werkbevlogenheid zijn overbelasting resulterend in burn-out en uitval een toenemend probleem onder deze professionals. Burn-outsymptomen zoals uitputting of cynisme bij medisch professionals kunnen vervolgens leiden tot verminderde patiëntveiligheid, en patiënttevredenheid (Panagioti, e.a., 2018).
De effectiviteit van coaching voor het versterken van de persoonlijke ontwikkeling en het functioneren van mensen is in veel organisatie- en educatieve settings meermalen vastgesteld. Het wetenschappelijk onderzoek ernaar is echter gefragmenteerd en er is weinig onderzoek naar de effecten van coaching voor medisch professionals. Voor organisaties zoals een ziekenhuis is het ook van belang te weten in hoeverre en hoe coaching kan bijdragen aan de ontwikkeling van hun medewerkers om te kunnen beslissen of coaching zou moeten worden opgenomen in ontwikkeltrajecten.
Coaching wordt veel gebruikt in leiderschapsontwikkelingstrajecten. Leidinggevenden op alle niveaus van organisaties worden gecoacht om hun leiderschapsvaardigheden te optimaliseren en om te leren 'omgaan' met de eisen van hun rol. Binnen de medisch specialistische vervolgopleidingen zijn coachtrajecten echter (nog) niet gebruikelijk.
Job Demands-Resources model
Volgens het Job Demands-Resources model, een veel gebruikt werkstress model geven hoge werkeisen een verhoogd risico op uitputting en burn-out en kunnen steunende persoonlijke hulpbronnen (bijv. flexibiliteit, coping, veerkracht) hierop een beschermend effect hebben (Demerouti, et al., 2001; Xanthopoulou, et al., 2007). Persoonlijke hulpbronnen kunnen versterkt worden middels interventies zoals coaching (Theeboom, et al., 2014).
Literatuurlijst
- Demerouti, E., Bakker, A. B., Nachreiner, F., & Schaufeli, W. B. (2001). The job demands-resources model of burnout. Journal of Applied Psychology, 86(3), 499;
- Panagioti, M., Geraghty, K., Johnson, J., Zhou, A., Panagopoulou, E., Chew-Graham, C., ... & Esmail, A. (2018). Association between physician burnout and patient safety, professionalism, and patient satisfaction: a systematic review and meta-analysis. JAMA Internal Medicine, 178(10), 1317-1331.
- Theeboom, T., Beersma, B., & van Vianen, A. E. (2014). Does coaching work? A meta-analysis on the effects of coaching on individual level outcomes in an organizational context. The Journal of Positive Psychology, 9(1), 1-18.
- Xanthopoulou, D., Bakker, A. B., Demerouti, E., & Schaufeli, W. B. (2007). The role of personal resources in the job demands-resources model. International Journal of Stress Management, 14(2), 121.